معجزه قران و ادعیه

۵۹۲۰.عنه علیه السلام :إیَّاکُم أن تُعینوا على مسلمٍ مظلومٍ فَیدعُوَ اللّهَ علَیکُم و یُستَجابَ لَهُ فیکُم ، فإنَّ أبانا رسولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله کانَ یقولُ: إنَّ دعوةَ المسلمِ المظلومِ مُستَجابةٌ . ^۱

(انظر) الظلم : باب 2432 .

۵۹۲۱.رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله :قالَ اللّهُ عزّ و جلّ : ما مِن مَخلوقٍ یَعتَصِمُ بمخلوقٍ دُونی إلاّ قَطَعتُ أسبابَ السماواتِ و أسبابَ الأرضِ مِن دُونِهِ ، فإن سَألَنی لَم اُعطِهِ و إن دَعانی لَم اُجِبْهُ . ^۲

۵۹۲۲.عنه صلى الله علیه و آله :لتأمُرُنّ بالمعروفِ و لَتَنهُنَّ عَنِ المُنکَرِ ، أو لَیُسلِّطَنَّ اللّهُ شِرارَکُم علىَ خِیارِکُم ، فیَدعو خِیارُکُم فلا یُستجابُ لَهُم . ^۳

۵۹۲۳.عنه صلى الله علیه و آله :سألتُ اللّهَ أن لا یَستَجیبَ دعاءَ حبیبٍ على حبیبِهِ . ^۴

۵۹۲۰.امام صادق علیه السلام :مبادا ستمگرى را در ستم کردن به مسلمانى ستمدیده، یارى رسانید ؛ زیرا اگر شما را نفرین کند نفرینش مستجاب مى شود . جدّ ما رسول خدا صلى الله علیه و آله مى فرمود : همانا نفرینِ مسلمانِ ستمدیده اجابت مى شود .

۵۹۲۱.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :خداوند عزّ و جلّ فرموده است : هر مخلوقى که به کسى جز من متوسل شود ، دستش را از اسباب آسمانها و زمین کوتاه کنم و آن گاه چون چیزى از من بخواهد، عطایش نکنم و چون مرا بخواند، پاسخش ندهم .

۵۹۲۲.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :باید امر به معروف و نهى از منکر کنید و گرنه خداوند بدهاى شما را بر خوبانتان مسلّط مى گرداند و در این صورت نیکانتان دعا مى کنند ولى دعایشان مستجاب نمى شود .

۵۹۲۳.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :من از خداوند خواهش کردم که نفرین دوست را در حقّ دوستش مستجاب نکند .

۵۹۲۴.الإمامُ علیٌّ علیه السلام :إنَّ نَبیَّ اللّهِ صلى الله علیه و آله خرجَ ذاتَ لیلةٍ فنَظَرَ إلَى السماءِ فقالَ : إنّها الساعةُ الّتی لا یُرَدُّ فیها دعوةٌ إلاّ دعوةُ عریفٍ ، أو دعوةُ شاعرٍ ، أو شرطیٍّ ، أو صاحبِ عرطبةٍ ، أو صاحبِ کُوبةٍ . ^۱

۵۹۲۵.الإمامُ الصّادقُ علیه السلام :أربعٌ لا یُستَجابُ لَهُم دعاءٌ : الرجلُ جالسٌ فی بَیتِهِ یقولُ : یا ربِّ ارزُقْنی ، فیقولُ لَهُ : أ لَم آمُرْکَ بالطَّلَبِ ؟ ! و رجلٌ کانَت لَهُ امرأةٌ فَدَعا علَیها ، فیقولُ : أ لَم أجعَلْ أمرَها بیدِکَ ؟! و رجلٌ کانَ لَهُ مالٌ فأفسَدَهُ فیقولُ : یا ربِّ ارزُقْنی ، فیقولُ لَهُ : أ لَم آمُرْکَ بالاقتِصادِ ؟! ......... و رجلٌ کانَ لَهُ مالٌ فأدانَهُ بغیرِ بَیِّنَةٍ فَیَقولُ : أ لَم آمُرْکَ بِالشَّهادَةِ ؟! ^۲

۵۹۲۶.عنه علیه السلام :مَرَّ موسى بنُ عِمرانَ علیه السلام برجلٍ مِن أصحابِهِ و هُو ساجِدٌ فانصَرَفَ مِن حاجَتِهِ و هو ساجدٌ على حالِهِ ، فقالَ لَهُ موسى علیه السلام : لَو کانت حاجتُکَ بیَدِی لَقَضَیتُها لکَ ! فأوحَى اللّهُ عزّ و جلّ إلَیهِ : یا موسى ، لَو سَجَدَ حتّى یَنقَطِعَ عُنُقُهُ ما قَبِلتُهُ حتّى یَتَحَوّلَ عمّا أکرَهُ إلى ما اُحِبُّ . ^۳

۵۹۲۴.امام على علیه السلام :پیامبر خدا صلى الله علیه و آله شبى از خانه بیرون آمد و به آسمان نگاه کرد و فرمود : این ساعتى است که در آن هیچ دعایى رد نمى شود مگر دعاى مباشر ^۴، یا شاعر ، یا گزمه ، یا طنبور و دهل زن .

۵۹۲۵.امام صادق علیه السلام :دعاى چهار کس مستجاب نمى شود : مردى که در خانه اش بنشیند و بگوید: خدایا! روزى مرا برسان. پس خداوند به او مى فرماید: مگر به تو دستور نداده ام که در طلب کسب روزى برآیى؟ و مردى که زنش را نفرین کند ؛ پس خداوند مى فرماید : مگر کار او را به تو وا گذار نکرده ام؟ نیز مردى که مال و ثروتى داشته باشد و آن را هدر دهد و بگوید : خدایا! مرا روزى ده ؛ پس خداوند پاسخش دهد: مگر به تو دستور ندادم که صرفه جو باش؟ ......... و مردى که مال خود را بدون مدرک و گواه به کسى وام دهد ؛ پس خداوند به او گوید : مگر به تو دستور ندادم که [هنگام وام دادن] گواه [و مدرک ]بگیرى؟

۵۹۲۶.امام صادق علیه السلام :موسى بن عمران بر یکى از یاران خود که در حال سجده بود گذشت و کارش را که انجام داد و برگشت دید او همچنان در حال سجده است . موسى علیه السلام به او گفت : اگر حاجتت به دست من بر آورده مى شد، آن را روا مى ساختم . خداوند عزّ و جلّ به موسى وحى فرمود که : اى موسى! اگر چندان سجده کند که گردنش بشکند، خواهشش را نپذیرم، مگر آن که از آنچه من ناخوش دارم دست کشیده به آنچه دوست دارم روى آورد (کارهاى زشت را رها کرده، کارهاى خدا پسند انجام دهد) .

۵۹۲۷.عنه علیه السلام :مَن عَذَرَ ظالما بظُلمِهِ سَلَّطَ اللّهُ علَیهِ مَن یَظلِمُهُ فإنْ دعا لَم یُستَجَبْ لَهُ ، و لَم یَأجُرْهُ اللّهُ على ظُلامَتِهِ . ^۱

(انظر) الأمر بالمعروف و النهی عن المنکر : باب 2648 .

۵۹۲۸.الإمامُ علیٌّ علیه السلام :لا یُقَنِّطَنَّکَ إبطاءُ إجابتِهِ ، فإنَّ العطیَّةَ على قَدْرِ النِّیَّةِ ، و ربّما اُخِّرَتْ عنکَ الإجابةُ لِیَکونَ ذلکَ أعظَمَ لِأجرِ السائلِ و أجزَلَ لِعَطاءِ الآمِلِ ، و ربّما سألتَ الشیءَ فلم تُؤْتاهُ و اُوتیتَ خیرا مِنهُ عاجِلاً أو آجِلاً ، أو صُرِفَ عنکَ لِما هُوَ خیرٌ لکَ ، فَلَرُبَّ أمرٍ قد طَلِبْتَهُ و فیهِ هلاکُ دینِکَ لو اُوتیتَهُ . ^۲

۵۹۲۹.عنه علیه السلام :لا یُقَنِّطَنَّکَ تأخیرُ إجابةِ الدُّعاءِ ، فإنَّ العطیّةَ على قَدْرِ النِّیّةِ . ^۳

۵۹۳۰.عنه علیه السلام :لا تَستَبطِئْ إجابَةَ دُعائکَ و قد سَدَدتَ طریقَهُ بِالذُّنوبِ . ^۴

۵۹۳۱.الإمامُ الصّادقُ علیه السلام :إنَّ العبدَ لَیَدعو فیَقولُ اللّهُ عزّ و جلّ لِلمَلَکینِ : قد اِستَجَبتُ لَهُ و لکنِ احبِسوهُ بحاجتِهِ ، فإنّی اُحِبُّ أن أسمَعَ صوتَهُ ، و إنَّ العبدَ لَیَدعو فیَقولُ اللّهُ تَبارَکَ وَ تَعالى : عَجِّلُوا لَهُ حاجَتَهُ فإنّی اُبغِضُ صوتَهُ . ^۵

۵۹۲۷.امام صادق علیه السلام :هر که براى ستمِ ستمکارى عذر بتراشد (کارهاى او را توجیه کند) خداوند کسى را بر او مسلّط گرداند که به وى ستم کند و در این صورت چنانچه [براى رفع ستم از خود] دعا کند، دعایش مستجاب نشود و خداوند در برابر ستمدیدگى اش به او اجر و پاداش ندهد .

۵۹۲۸.امام على علیه السلام :تأخیر در اجابت دعا تو را نومید نگرداند ؛ زیرا بخشش [خداوند] بسته به نیّت [او ]است ؛ چه بسا که در برآوردن خواهشت تأخیر شود تا بدین وسیله خواهنده را پاداش بزرگتر و امیدوار [به بخشش الهى] را بخشش بیشتر دهد ؛ بسا باشد که چیزى بخواهى و به تو داده نشود اما دیر یا زود بهتر از آن به تو داده شود ، یا براى خیر و مصلحت تو از تو دریغ شده است . و بسا خواسته اى که اگر برآورده شود موجب نابودى و تباهى دین تو گردد .

۵۹۲۹.امام على علیه السلام :تأخیر در اجابت دعا تو را نومید نگرداند ؛ زیرا بخشش بستگى به نیّت دارد .

۵۹۳۰.امام على علیه السلام :وقتى با گناهان خود راه را بر دعایت بسته اى ، تأخیر در اجابت آن را دیر مشمار.

۵۹۳۱.امام صادق علیه السلام :بُوَد که بنده دعا کند و خداوند عزّ و جلّ به دو فرشته فرماید : من دعاى او را مستجاب کردم اما حاجتش را نگه دارید ؛ زیرا دوست دارم صداى او را بشنوم . و شود که بنده دعا کند و خداوند تبارک و تعالى فرماید : زود خواسته اش را برآورید که من خوش ندارم صداى او را بشنوم .

۵۹۳۲.عنه علیه السلام :کانَ بینَ قولِ اللّهِ عزّ و جلّ «قد اُجِیبَتْ دعوتُکُما» ^۱و بینَ أخذِ فِرعَونَ أربعینَ عاما . ^۲

۵۹۳۳.بحار الأنوار عن إسحاق بنِ عمّارٍ :قلتُ لأبی عبدِ اللّه علیه السلام : یُستَجابُ للرجلِ الدُّعاءُ ثمّ یُؤَخَّرُ ؟ قال : نَعَم عِشرونَ سَنةً . ^۳

کُتِبَ عَلَیکُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ کُرهٌ لَّکُمْ وَ عسى أنْ تَکْرَهُوا شَیْئا وَ هُوَ خَیرٌ لَکُمْ وَ عَسى أنْ تُحِبُّوا شَیْئا وَ هُوَ شرٌّ لَکُمْ وَ اللّهُ یَعْلَمُ وَ أنتُم لا تَعْلَمونَ» . ^۴

۵۹۳۴.عدّة الداعی :فی زَبورِ داوود علیه السلام : یقولُ اللّهُ تعالى : یَا بنَ آدمَ ، تَسألُنی و أمنَعُکَ لِعِلمی‌بما یَنفَعُکَ ، ثُمّ تُلِحُّ عَلَیَّ بالمسألةِ فَاُعطِیکَ مَا سألتَ فتَستَعینُ به على مَعصِیَتی ، فَأهُمُّ بهَتکِ سِترِکَ ، فتَدعُونی فأستُرُ عَلیکَ ، فکَم مِن جمیلٍ أصنَعُ مَعکَ ، و کَم مِن قَبیحٍ تَصنَعُ معی ! یوشِکُ أن أغضَبَ علَیکَ غَضبةً لا أرضى بَعدَها أبدا . ^۵

۵۹۳۲.امام صادق علیه السلام :از زمانى که خداوند عزّ و جلّ [در پاسخ به خواسته موسى و‌هارون براى هلاک فرعون] فرمود : «هر آینه دعاى شما اجابت شد» تا زمانى که فرعون نابود شد، چهل سال طول کشید .

۵۹۳۳.بحار الأنوارـ به نقل از اسحاق بن عمّار ـ: به امام صادق علیه السلام عرض کردم : آیا مى شود دعاى کسى مستجاب شود و برآورده شدن آن به تأخیر افتد؟ فرمود : آرى ، بیست سال [ممکن است به تأخیر افتد] .

«جنگ بر شما مقرّر شد ، در حالى که آن را ناخوش دارید . شاید چیزى را ناخوش بدارید و در آن خیر شما باشد و شاید چیزى را دوست داشته باشید و برایتان ناپسند باشد . خدا مى داند و شما نمى دانید» .

۵۹۳۴.عدّة الداعی :در زبور داوود علیه السلام آمده است : خداوند متعال مى فرماید : اى پسر آدم! تو از من خواهشى مى کنى و من براى مصلحت تو آن را برآورده نمى کنم ، اما در خواهشت اصرار مى ورزى و من خواسته ات را مى دهم و تو از آن در گناه و نافرمانى از من کمک مى گیرى . پس ، من بر آن مى شوم تا آبرویت را ببرم، لیک مرا مى خوانى و من پرده پوشى مى کنم . چه خوبیها که به تو نکرده ام و چه بدیها که تو، به من نکرده اى . کم مانده است که بر تو چنان خشمى گیرم که دیگر هرگز خشنود نشوم .

۵۹۳۵.الإمامُ علیٌّ علیه السلام :رُبَّما سألتَ الشَّیءَ فلا تُؤْتاهُ و اُوتیتَ خیرا منه عاجلاً أو آجِلاً ، أو صُرِفَ عنکَ لِما هُوَ خیرٌ لکَ ، فَلَرُبَّ أمرٍ قد طَلِبتَهُ فیهِ هلاکُ دینِکَ لو اُوتیتَهُ ، فلتَکُنْ مسألتُکَ فیما یَبقَى لَکَ جَمالُهُ و یُنفى عنکَ وَبالُهُ . ^۱

۵۹۳۶.الإمامُ الباقرُ علیه السلام :إنَّ اللّهَ عزّ و جلّ یُعطِی الدنیا مَن یُحِبُّ و یُبغِضُ ، و لا یُعطِی الآخرةَ إلاّ مَن أحَبَّ ، و إنَّ المؤمنَ لَیسألُ الرَّبَّ موضِعَ سَوطٍ فی الدنیا فلا یُعطِیهِ إیَّاهُ و یسألُهُ الآخِرةَ فیُعطِیهِ ما شاءَ ، و یُعطی الکافرَ فی الدنیا ما شاءَ ، و یسألُ فی الآخرةِ موضعَ سَوطٍ فلا یُعطِیهِ إیَّاهُ . ^۲

۵۹۳۵.امام على علیه السلام :گاه چیزى را [از خدا ]مى خواهى اما به تو داده نمى شود، و دیر یا زود بهتر از آن به تو داده مى شود ، یا به خاطر آنچه خیر و مصلحت تو در آن است، از برآورده شدن خواسته ات دریغ مى شود ؛ زیرا بسا خواسته اى که اگر بر آورده شود به نابودى دین تو مى انجامد . پس ، چیزى بخواه که زیبایى و نیکى اش برایت مى ماند و پیامد سوئى ندارد .

۵۹۳۶.امام باقر علیه السلام :خداوند عزّ و جلّ دنیا را به دوست و دشمن خود مى دهد اما آخرت را جز به کسى که دوستش دارد نمى دهد . همانا مؤمن از پروردگار به اندازه جاى یک تازیانه در دنیا طلب مى کند و خداوند به او نمى دهد اما آخرت را مى طلبد و خداوند هرچه خواهد به او دهد ؛ و کافر را در دنیا هرچه خواهد بدهد ولى در آخرت به اندازه جاى یک تازیانه مى طلبد و به او نمى دهد .

۵۹۳۷.الإمامُ الباقرُ أو الإمامُ الصّادقُ علیهما السلام :إنَّ اللّهَ تَبارَکَ وَ تَعالى یقولُ : إنَّ مِن عبادِی مَن یسألُنی الشیءَ مِن طاعتی لِأُحِبَّهُ فَأصرِفُ ذلِکَ عَنهُ لِکی لا یُعجِبَهُ عَمَلُهُ . ^۱

۵۹۳۸.الإمامُ الصّادقُ علیه السلام :جاءَ رجلٌ إلى أمیرِ المؤمنینَ علیه السلام فقال : إنّی دَعَوتُ اللّهَ فلَم أرَ الإجابةَ ! فقالَ : لقد وَصَفتَ اللّهَ بغیرِ صِفاتِهِ ، و إنَّ للدُّعاءِ أربعَ خصالٍ : إخلاصُ السَّریرةِ ، و إحضارُ النِّیّةِ ، و مَعرفةُ الوسیلةِ ، و الإنصافُ فی المسألةِ ، فهل دَعَوتَ و أنتَ عارفٌ بهذهِ الأربعةِ ؟ قالَ : لا ، قالَ : فاعرِفْهُنَّ . ^۲

۵۹۳۹.عنه علیه السلام :قالَ اللّهُ تعالى : و عِزَّتی و جلالی و عَظَمَتی و بَهائی ، إنّی لَأَحمِی وَلیّی أن اُعطِیَهُ فی دارِ الدنیا شیئا یشغَلُهُ عن ذِکری حتّى یَدعُوَنی فأسمَعَ صوتَهُ ، و إنّی لَأُعطی الکافرَ مُنیَتَهُ حتّى لا یَدعُوَنی فَأسمَعَ صوتَهُ بُغضا لَهُ . ^۳

(انظر) بحار الأنوار : 93 / 326 / 10 حکایة الرجل الذی اُوحی إلى بعض الأنبیاء أنّ له ثلاث دعوات مستجابة و أضاعها لعدم علمه بما فیه صلاحه ،و یأتی ما یناسب ذلک .

۵۹۳۷.امام باقر علیه السلام یا امام صادق علیه السلام :خداوند تبارک و تعالى مى فرماید : همانا یکى از بندگانم از من [توفیق انجام ]طاعتى را مى طلبد تا بدان سبب او را دوست بدارم، اما من از او دریغ مى کنم تا مبادا بر اثر عمل خود دچار عُجْب شود.

۵۹۳۸.امام صادق علیه السلام :مردى خدمت امیر المؤمنین علیه السلام آمد و عرض کرد : من خدا را مى خوانم ولى اجابتى نمى بینم؟ حضرت فرمود : چون تو خدا را با صفاتى جز صفات او وصف مى کنى (مى خوانى) همانا دعا را چهار خصلت باشد : اخلاص باطنى ، حضور نیّت (قلب) ، شناخت وسیله، و انصاف داشتن در خواسته . آیا تو با آگاهى از این چهار نکته دعا مى کنى؟ عرض کرد : خیر . حضرت فرمود : پس ، آنها را بشناس [و با توجه به این چهار نکته دعا کن] .

۵۹۳۹.امام صادق علیه السلام :خداوند متعال فرموده است : به عزّت و جلال و عظمت و شکوهم سوگند که من دریغم مى آید در دنیا به دوست خود چیزى دهم که او را از یاد من غافل کند ؛ زیرا مى خواهم مرا بخواند تا صدایش را بشنوم و کافر را به آرزویش مى رسانم ؛ زیرا از او نفرت دارم و نمى خواهم مرا بخواند و صدایش را بشنوم .

وَ یَدْعُ الاِْنْسانُ بِالشَّرِّ دُعاءَهُ بِالْخَیْرِ وَ کانَ الاِْنْسانُ عَجُولاً» . ^۱

قالَ یا نوحُ إنّهُ لَیْسَ مِن أهلِکَ إنّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صالِحٍ فَلا تَسْألْنِ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إنِّی أعِظُکَ أنْ تَکونَ مِنَ الجاهِلِینَ» . ^۲

۵۹۴۰.الإمامُ الصّادقُ علیه السلام :اِعرِفْ طُرُقَ نجاتِکَ و هلاکِکَ کی لا تدعُوَ اللّهَ بشیءٍ منهُ هلاکُکَ و أنتَ تَظُنُّ فیهِ نجاتَکَ ، قالَ اللّهُ عزّ و جلّ: «و یَدْعُ الإِنسانُ بِالشَّرِّ دُعاءَهُ بِالخَیرِ وَ کَانَ الإنسانُ عَجولاً» . ^۳

ما کانَ لِلنَّبِیِّ وَ الَّذِینَ آمَنُوا أن یَستَغْفِرُوا لِلْمُشرِکِینَ وَ لَوْ کانُوا اُولی قُرْبى مِن بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُم أنَّهُمْ أصْحابُ الجَحِیمِ * وَ ما کانَ استِغْفارُ إِبراهِیمَ لِأبِیهِ إلاَّ عَنْ مَوْعِدَةٍ وَعَدَها إیَّاهُ فَلَمّا تَبَیَّنَ لَهُ اَنَّه عَدُوٌّ لِلّهِ تَبَرَّأ مِنهُ إنّ إبراهیمَ لَأَوَّاهٌ حَلِیمٌ» . ^۴

«و آدمى به دعا شرّى را مى طلبد چنان که گویى به دعا خیرى را مى جوید . و آدمى شتاب زده است» .

«گفت : اى نوح! او از خاندان تو نیست ، آن عملى است نا صالح که از سر ناآگاهى از من چیزى بخواهى . بر حذر مى دارم تو را که از مردم نادان باشى» .

۵۹۴۰.امام صادق علیه السلام :راههاى نجات و نابودى خودت را بشناس، تا مبادا از خدا چیزى را به گمان این که نجات تو در آن است بخواهى ، حال آن که سبب نابودى تو مى شود. خداوند عزّ و جلّ فرموده است : «انسان به دعا شرّى را مى طلبد چنان که گویى به دعا خیرى را مى جوید . و آدمى شتابزده است».

«نباید پیامبر و کسانى که ایمان آورده اند براى مشرکان ، هر چند خویشاوندان باشند ـ پس از آن که دانستند به جهنم مى روند ـ طلب آمرزش کنند . آمرزش خواستن ابراهیم براى پدرش ، نبود مگر به خاطر و عده اى که به او داده بود . و چون براى او آشکار شد که پدرش دشمن خداست از او بیزارى جست ؛ زیرا ابراهیم بسیار دعا کننده و بردبار بود» .

۵۹۴۱.رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله :مَن دَعا لظالمٍ بالبقاءِ فقد أحَبَّ أن یُعصَى اللّهُ فی أرضِهِ . ^۱

۵۹۴۲.الإمامُ الکاظمُ علیه السلامـ و قد سَألَهُ أخوهُ علیُّ بنُ جعفرٍ عن رجلٍ مسلمٍ و أبَواهُ کافرانِ : هل یَصلُحُ أن یَستغفرَ لهما فی الصلاةِ ؟ ـ: إنْ کانَ فارَقَهُما و هو صغیرٌ لا یَدرِی أسْلَما أم لا فلا بَأسَ ، و إن عَرَفَ کُفرَهُما فلا یَستَغفِرْ لَهُما ، و إن لم یَعرِفْ فَلیَدْعُ لَهُما . ^۲

۵۹۴۳.رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله :ما مِن مُسلمٍ دَعا اللّهَ تعالى بدعوةٍ لَیسَ فیها قَطیعَةُ رَحِمٍ و لا استِجلابُ إثمٍ إلاّ أعطاهُ اللّهُ تَعالى بها إحدَى خصالٍ ثلاثٍ : إمّا أن یُعَجِّلَ لَهُ الدَّعوةَ ، و إمّا أن یَدَّخِرَها لَهُ فی الآخِرَةِ ، و إمّا أن یَرفَعَ عَنهُ مِثلَها مِن السُّوءِ . ^۳

۵۹۴۴.عنه صلى الله علیه و آله :فإذا أتَیتَ بما ذکرتُ لَکَ مِن شرائطِ الدُّعاءِ و أخلَصتَ بِسِرِّکَ لوجهِهِ فَأبشِرْ بِإِحدَى الثلاثِ : إمّا أن یُعجِّلَ لکَ ما سَألتَ ، و إمّا أن یَدَّخِرَ لکَ ما هُو أعظَمُ مِنهُ ، و إمّا أن یَصرِفَ عنکَ مِن البلاءِ ما إن لو أرسَلَهُ عَلیکَ لهَلَکتَ . ^۴

۵۹۴۱.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :هر که براى بقاى ستمگرى دعا کند، هر آینه دوست دارد که خداوند در زمینش نافرمانى شود .

۵۹۴۲.امام کاظم علیه السلامـ در پاسخ به برادرش على بن جعفر ، که از ایشان پرسید: آیا رواست مردى مسلمان براى پدر و مادر کافر خود در نماز آمرزش بخواهد؟ ـفرمود : اگر در کودکى آنها را از دست داده و نمى داند که مسلمان شده اند یا نه اشکالى ندارد ، اما اگر بداند که کافر بوده اند، نباید برایشان آمرزش بطلبد و اگر نمى داند ، برایشان دعا کند .

۵۹۴۳.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :هر مسلمانى که خدا را به دعایى بخواند و آن دعا براى قطع رحم یا رسیدن به گناهى نباشد، خداوند متعال یکى از این سه کار را در حقّ او مى کند : یا دعایش را در دنیا برآورَد ، یا آن را ذخیره آخرت او قرار دهد، و یا بدى و گزندى را از او دور سازد.

۵۹۴۴.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :هرگاه این شرایط دعا را که گفتم، رعایت کردى و نیّت و درونت را براى خدا پاک و خالص گردانیدى، بشارت باد تو را به یکى از این سه چیز : یا خواهشت بزودى برآورده مى شود ، یا بهتر از آن براى تو ذخیره مى گردد ، یا بلایى را از تو بر مى گرداند، که اگر آن را بر تو مى فرستاد ، نابود مى شدى .

۵۹۴۵.عنه صلى الله علیه و آله :إنَّ رَبَّکم حَیِیٌّ کریمٌ ، یَستَحیِی أن یَبسُطَ العبدُ یَدَیهِ إلَیهِ فَیَرُدَّهُما صِفرا . ^۱

۵۹۴۶.الإمامُ زینُ العابدینَ علیه السلام :المؤمنُ مِن دُعائهِ على ثلاثٍ: إمّا أن یُدَّخَرَ لَهُ ، و إمّا أن یُعَجَّلَ لَهُ ، و إمّا أن یَدْفَعَ عَنهُ بَلاءً یُریدُ أن یُصِیبَهُ . ^۲

۵۹۴۷.الإمامُ الباقرُ علیه السلام :إنَّ اللّهَ إذا أحَبَّ عبدا غَتَّهُ بالبلاءِ غَتّاً و ثَجَّهُ به عَلیهِ ثَجّاً ، فإذا دعاهُ قالَ : لَبَّیکَ عبدِی لَبَّیکَ ، لَئن عَجَّلتُ ما سألتَ إنّی على ذلکَ لَقادرٌ، و لئن أخَّرتُ فما ادَّخَرتُ لکَ عِندی خیرٌ لکَ . ^۳

۵۹۴۸.الإمامُ الصّادقُ علیه السلام :إنَّ الربَّ لَیَلِی حسابَ المؤمنِ فیقولُ : تَعرِفُ هذا الحسابَ ؟ فیقولُ : لا یا ربِّ ، فیقولُ : دَعَوتَنی فی لیلةِ کذا و کذا فی کذا و کذا فَذَخَرتُها لَکَ . قالَ: فمِمّا یَرَى من عَظَمةِ ثوابِ اللّهِ یقولُ : یا ربِّ لیتَ إنّکَ لَم تَکُن عَجَّلتَ لی شیئا و ادَّخَرتَهُ لی . ^۴

۵۹۴۵.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :همانا پروردگار شما با حیا و بخشنده است و شرم دارد از این که بنده دست [خواهش] به سوى او بگشاید و دست خالى بازش گرداند .

۵۹۴۶.امام زین العابدین علیه السلام :دعاى مؤمن از سه حال خارج نیست : یا برایش ذخیره مى گردد ، یا در دنیا برآورده مى شود ، یا بلایى را که مى خواهد به او برسد، دفع مى کند .

۵۹۴۷.امام باقر علیه السلام :هر گاه خداوند بنده اى را دوست بدارد ، او را در فشارِ شدیدِ بلا قرار دهد و باران بلا بر سرش فرو ریزاند ؛ پس چون به درگاه او دعا کند ، فرماید : لبّیک بنده من ، لبّیک . اگر [خواهى ]خواسته تو را در دنیا دهم من بر انجام آن قادرم ، اما اگر به تأخیر اندازم پس آنچه در نزد خود برایت ذخیره کنم ، براى تو بهتر است .

۵۹۴۸.امام صادق علیه السلام :خداوند به حساب مؤمن رسیدگى مى کند و به او مى فرماید : این حساب را مى شناسى؟ عرض مى کند : نه ، اى پروردگار من . خداوند مى فرماید : در فلان و بهمان شب ، چنین و چنان دعایى (خواهشى)کردى و من آن را براى تو اندوختم. آن مؤمن چون عظمت پاداش خدا را مى بیند ، عرض مى کند : اى پروردگار من! کاش هیچ دعا و خواهش مرا در دنیا برآورده نمى کردى و آنها را براى [آخرت ]من مى اندوختى .

۵۹۴۹.عنه علیه السلام :یَتَمَنّى المؤمنُ أنّه لم یُستَجَبْ لَهُ دَعوَةٌ فی الدنیا مِمّا یَرى مِن حُسنِ الثوابِ . ^۱

۵۹۵۰.رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله :لَیسَ شیءٌ أسرعَ إجابةً مِن دَعوَةِ غائبٍ لغائبٍ . ^۲

۵۹۵۱.بحار الأنوار :رُوِیَ أنّ اللّهَ سُبحانَهُ أوحى إلى موسى علیه السلام : یا موسى، اُدعُنی على لسانٍ لم تَعصِنی بهِ ، فقال : أنَّى لی بذلک ؟! فقالَ : اُدعُنِی على لسانِ غیرِکَ. ^۳

۵۹۵۲.الإمامُ علیٌّ علیه السلام :لا تَستَحقِرُوا دعوةَ أحدٍ ، فإنَّه یُستَجابُ للیهودیِّ فیکُم ، و لا یُستجابُ لَهُ فی نفسِهِ . ^۴

۵۹۵۳.الإمامُ الباقرُ علیه السلام :أسرَعُ الدُّعاءِ نُجْحا لِلإجابةِ دعاءُ الأخِ لأخیهِ بظَهرِ الغیبِ ، یَبدأ بِالدُّعاءِ لأخیهِ فیقولُ له مَلَکٌ مُوَکَّلٌ بهِ : آمِینَ، و لکَ مِثْلاهُ . ^۵

۵۹۴۹.امام صادق علیه السلام :مؤمن پاداش نیک (چشم گیر) آخرت را که مى بیند آرزو مى کند کاش هیچ دعایى از او در دنیا مستجاب نمى شد .

۵۹۵۰.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :هیچ دعایى زودتر از آن دعا که انسان در غیاب کسى مى کند ، مستجاب نمى شود .

۵۹۵۱.بحار الأنوار :روایت شده که خداوند سبحان به موسى علیه السلام چنین وحى نمود: اى موسى ! مرا با زبانى بخوان که با آن نا فرمانى ام نکرده اى ، موسى عرض کرد : چنین زبانى را از کجا بیاورم؟ خداوند فرمود : مرا از زبان کسى دیگر بخوان .

۵۹۵۲.امام على علیه السلام :دعاى هیچ کس را خُرد و ناچیز مشمار ؛ که [حتى] دعاى یهودى در حقّ خودش مستجاب نمى شود اما درباره شما به اجابت مى رسد .

۵۹۵۳.امام باقر علیه السلام :دعایى که زودتر از همه به اجابت مى رسد ، دعایى است که برادر (مؤمن) در غیاب برادرش مى کند . چون ابتدا براى برادرش دعا کند ، فرشته اى که بر او گماشته شده است ، گوید : آمین ، تو را نیز دو چندانِ آن باد .

۵۹۵۴.عنه علیه السلام :أوشَکُ دَعوةٍ و أسرَعُ إجابةٍ دعاءُ المرءِ لأخیهِ بظَهرِ الغَیبِ . ^۱

۵۹۵۵.بحار الأنوار عن حمران بن أعین :دخلت على أبی جعفر علیه السلام فقلت : أوصنی فقال : ......... علَیکَ بِالدُّعاءِ لإخوانِکَ بِظَهرِ الغَیبِ ، فإنَّهُ یُهِیلُ الرزقَ ـ یَقولُها ثلاثا ـ . ^۲

۵۹۵۶.الإمامُ الصّادقُ علیه السلام :کانت فاطمةُ علیها السلام إذا دَعَتْ تَدعُو للمُؤمنینَ و المُؤمناتِ و لا تَدعُو لنَفسِها ، فقیلَ لَها ، فقالت : الجارُ ثمّ الدارُ . ^۳

۵۹۵۷.عنه علیه السلام :دعاءُ المسلِمِ لأخیهِ بظَهرِ الغَیبِ یَسُوقُ إلى الدَّاعی الرِّزقَ و یَصرِفُ عنهُ البلاءَ و یقولُ لَهُ المَلَکُ : لکَ مِثلاهُ . ^۴

۵۹۵۸.عنه علیه السلام :دعاءُ المؤمنِ للمؤمنِ یَدفَعُ عنهُ البلاءَ و یُدِرُّ عَلیهِ الرزقَ ^۵. ^۶

(انظر) بحار الأنوار : 93 / 383 باب 26 . الکافی : 2 / 507 .
کنز العمّال : 2 / 97 ، 98 .

۵۹۵۴.امام باقر علیه السلام :نزدیکترین و سریعترین دعا به اجابت ، دعایى است که انسان در غیاب برادر [دینى] خود براى او مى کند .

۵۹۵۵.بحار الأنوارـ به نقل از حمران بن أعین ـ: بر امام باقر علیه السلام وارد شدم سپس به او گفتم : مرا سفارش کن فرمود : ......... بر تو باد دعا کردن براى برادرانت در غیاب آنها ؛ زیرا این کار روزى را فرو مى ریزد . ـ حضرت این جمله را سه بار فرمود ـ .

۵۹۵۶.امام صادق علیه السلام :فاطمه علیها السلام هر گاه دعا مى کرد براى مردان و زنان مؤمن دعا مى کرد و براى خودش دعا نمى کرد . در این باره از آن حضرت سؤال شد ، فرمود : اوّل همسایه بعد خانه .

۵۹۵۷.امام صادق علیه السلام :دعاى مسلمان براى برادرش در غیاب او ، به دعا کننده روزى مى رساند و بلا را از او بر مى گرداند و فرشته به او مى گوید : تو را نیز دو چندانِ آن دعا باد .

۵۹۵۸.امام صادق علیه السلام :دعاى مؤمن در حقّ مؤمن ، بلا را از او دور مى کند و روزى اش را زیاد مى گرداند .